Ex Libris
Historia da colección
A Biblioteca Nacional, que posuía unha pequena representación de ex libris, adquiriu en 1968 e 1969 as coleccións formadas polos seus propietarios os señores Porter e Concepción Montsalvatje de Barcelona e Sáenz Fernández Casariego de Madrid e en 1977 a de Concepció Careaga. Entre o tres forman un conxunto excepcional pola calidade e cantidade das súas obras, unhas, de artistas españois pero a maioría, de gravadores estranxeiros que se dedicaron a leste campo da arte. Nesta colección hai obras de excelentes gravadores do século XIX e principios do século XX. Así mesmo convén destacar a diversidade dos procedementos de estampación neles empregados e a variedade dos temas tratados.
En 1989 publicouse o Catálogo dos Ex libris de Bibliotecas Españolas na Biblioteca Nacional entre os que hai obras de excelentes gravadores do século XIX e principios do XX.
Fondos
Entre os principais temas tratados nos ex libris de bibliotecas españolas figuran os cervantinos e en especial os que representan escenas do Quixote, de animais, heráldicos, humorísticos, infantís, macabros, médicos e relixiosos, estes últimos divididos en temas marianos e de santos.
Da colección de ex libris da Biblioteca Nacional destacan polo seu interese histórico os pertencentes á Casa Real de España. Unha peza importantísima é o ex libris gravado por Goya para Jovellanos. Pero ademais entre os artistas españois que se dedican aos ex libris hai importantes pintores, gravadores e debuxantes como Lorenzo Brunet, Alejandro Cardunets, Ramón Casals e Vernís, Cayetano Cornet, Joaquín Diéguez, D’Ivori, Joaquín Folch, Luís García Falgás, Juan García-Junceda, Antonio Ollé Pinel, Ricardo Opisso, Joaquín Pla Dalmau, Alejandro de Riquer, Ismael Smith, José Triadó etc.
