Historia da colección

A antiga "Sección de Teatro" é herdeira da "Sección de Obras dramáticas", creada en 1873 dentro do Departamento de Impresos. Era un dos dous grandes departamentos en que se dividía a Biblioteca Nacional; o outro era o de Manuscritos.
Organizouse en doce subdivisións:

Historia xeral do teatro e da literatura dramática e tratados sobre arte dramática

• Coleccións universais
• Teatro grego
• Teatro latino
• Lope de Vega. El mejor alcalde, el rey
• Teatro latino da Idade Media
• Teatro español, repartido en seis subseccións
• Teatro portugués Teatro italiano
• Teatro francés
• Teatro inglés
• Teatro alemán
• Teatros varios

Ao producirse o traslado da Biblioteca Nacional ao actual edificio en 1894, mantívose a estrutura en dous departamentos (un proxecto de regulamento de 1876 estruturouna en seis, aínda que a "Sección de Obras dramáticas" continuara dentro do de Impresos). Xunto coa nova "Sección de Cervantes" quedou dentro do citado Departamento de Impresos co nome de "Sala de Teatro".

A mediados dos anos 80 do pasado século, prodúcense cambios estruturais na Biblioteca Nacional que levan á desaparición oficial da devandita Sección. Créase o Gabinete de Impresos Reservados e, dentro deste, unha "Sección de Século de Ouro", de curta vida, coa responsabilidade das antigas Seccións de Cervantes e Teatro. A consecuencia inmediata foi a interrupción do incremento da colección teatral con novas adquisicións. Finalmente, a colección de teatro impreso quedaría englobada, a partir de 1986, no Servizo de Manuscritos, Incunables e Raros, ata a posterior incorporación dos fondos ao servizo de Reserva Impresa creado no ano 2006.

Foron varios os bibliotecarios que prestaron particular atención á rica colección teatral. Aínda que non destacou pola súa actividade bibliotecaria, hai que citar a Vicente García de la Huerta, escribente primeiro entre 1761 e 1766, autor doCatálogo alphabético de las comedias, tragedias, autos, zarzuelas, entremeses y otras obras correspondientes al Teatro Hespañol , último volume dos dezaseis de que consta a súa obra Teatro Hespañol. Bibliotecario maior foi entre 1811 e 1812 Leandro Fernández de Moratín, autor de tres catálogos: Catálogo de piezas dramáticas publicadas en España durante el siglo XVII y autores que las escribieron, Catálogo histórico y crítico de piezas dramáticas anteriores a Lope de Vega e Catálogo de piezas dramáticas publicadas en España desde el principio del siglo XVIII hasta la época presente (1825). O labor do último bibliotecario maior e primeiro director da biblioteca entre 1854 e 1861, Agustín Durán, foi fundamental dende o punto de vista do incremento da colección, ao incorporarse a súa propia á súa morte. Posteriormente, foron directores os dramaturgos Juan Eugenio Hartzenbusch (1862-1875) e Manuel Tamayo y Baus (1884-1898).

Os fondos 

A colección consta de 55.264 volumes baixo a sinatura T e 644 coleccións baixo a sinatura Ti (Teatro incompleto: inclúe publicacións cuxos tomos sucesivos deixaron de aparecer ou non tiveron ingreso na biblioteca).

Dende a súa creación, foron incorporándose á sección todos os fondos relacionados co teatro: obras dramáticas (comedias soltas ou analizadas, partes de comedias, coleccións facticias...), libretos pertencentes ao xénero do teatro lírico, estudos sobre teatro... Posteriormente, ingresaron obras de temas afíns como o cine: a sección alberga guións cinematográficos con documentación gráfica complementaria, que abranguen dende finais dos anos 60 ata principios dos 80; papeis de propaganda, carteis, catálogos de distribuidores, etc. de películas e de obras de teatro.

Importantes fondos contribuíron ao incremento da colección, merecendo recordo os seguintes:

1. A biblioteca de Juan Nicolás Böhl de Faber, adquirida en 1849, que destaca por unha interesante colección de 50 volumes facticios de comedias impresas no século XVIII, e algunhas no XVII.
2. A colección de Agustín Durán, cuxa faceta de bibliófilo abrangueu, entre outros aspectos, o coleccionismo teatral. A súa biblioteca foi vendida pola súa viúva á Biblioteca Nacional en 1863, biblioteca que constaba de 3.700 volumes e atados, cunha numerosa colección de obras dramáticas, entre as que se encontraban a colección de comedias de Lope de Vega en 25 tomos; as chamadas "Partes extravagantes" de comedias de Lope (chamadas así por publicarse en diversos puntos de España, en competencia cos editores principais do gran dramaturgo); 48 de varios autores, publicadas entre 1652 e 1704; obras de Torres Naharro, Lope de Rueda, Timoneda, Cervantes, Guillén de Castro, Tirso de Molina, Pérez de Montalbán, etc., ademais de varias coleccións de comedias soltas e entremeses. Xunto a estas obras impresas, numerosas coleccións de obras dramáticas soltas manuscritas, entre as que se encontran autógrafos de Lope de Vega, Vélez de Guevara, Calderón, Fernández de Moratín e outros autores.
3. A biblioteca do Duque de Osuna e Infantado ingresou por compra en 1886. Á súa gran riqueza de manuscritos (máis de 1.000 comedias manuscritas, moitas autógrafas de Calderón, Lope de Vega, Tirso de Molina...) uníanse máis de 35.000 volumes impresos.
4. Finalmente, a biblioteca de Pascual de Gayangos, bibliófilo e erudito. Entre os 22.000 impresos que ingresaron con este fondo destacan os cuantiosos volumes facticios de comedias.